Vervolg Brownsberg & Brokopondo stuwmeer

Derde poging... om het verhaal af te maken zeg maar. Vrijdag had ik het verhaal afgeschreven, maar helaas niet goed opgeslagen dacht ik. Nu ik net de tweede poging ondernam en het verhaal tussendoor even voor de zekerheid op wilde slaan, bleek dit niet te kunnen bij 'wijzigen', wat ik dus eigenlijk wilde doen. Vandaar een nieuw verhaal. Hopelijk nog wel een beetje leuk genoeg, want wilde de computer het liefst de deur uit doen.
Ben nu nog op het werk. Wilde eigenlijk vroeg weg om wat souvenirs te kopen, maar kan het werk nog niet afronden. Wilde morgen eigenlijk vrij nemen, maar dat gaat het helaas niet worden, druk druk! Vanmiddag kwam de medisch directeur, met wie ik vrij veel heb samen gewerkt, samen met het hoofd van de CCU (inderdaad de hartbewaking) om mij 'enorm' te bedanken, een Certificaat uit te reiken en een erg mooie gebonden versie van Moksi, een Surinaams glossy tijdschrift. Erg leuk en erg mooi!
Nu net nog met een patient naar de CT-scan geweest, deze ontwikkelde een spanningspneumothorax (vast wel te vinden op wikipedia) en dus ben ik gestart met een reanimatie. Uiteindelijk met resultaat! Het is een erg jonge man en hij is al meerdere keren gereanimeerd ondertussen. Nu net de verpleegkundigen getraind die hem verzorgden, wij kwamen terug van de CT-scan, maar zij wisten eigenlijk helemaal niet wat een spanningspneumothorax was, wat zij moesten observeren en wat er evt. aan gedaan kon worden. Uiteindelijk al weer een uurtje verder dus.

Genoeg over het werk. Ik was dus aan het schrijven over de bewegende takken... Het bleek een vrij grote groep brulapen te zijn. Gaaaaaf! Ook met kleine aapjes, schattig! We zagen ze van heel dichtbij, hebben een heel tijdje staan te kijken en hebben wat foto's gemaakt. Ik had eigenlijk het idee dat we even naar die watervallen toe zouden lopen, maar het werd een intensieve trip. Leuk! Gelukkig fit genoeg om voorop te lopen en niet achteraan te hijgen en steunen en kreunen. Op een gegeven moment geeft de gids aan dat we even moeten wachten. Waarom; geen idee.. Een slang, die ligt in een aanvalshouding, opgerold, kop omhoog en tong alvast naar buiten. We liepen er uiteindelijk via een omweg toch voorbij en vervolgden onze weg. Het bleek een van de 6 giftigste slangen te zijn van Suriname, wauw!
Morgen laatste poging om verhaal af te ronden, ga nu nog even wat foto's uitwisselen.