Weekend aan de Marowijne rivier

Wat een enorm heerlijk weekend was dit!!
Vrijdag om acht uur werd ik thuis door de gids en een aantal van het groepje opgepikt. We moesten alleen nog Peter en Celine ophalen, maar vervolgens werd er ook nog gestopt bij een tankstation om 'iets' bij te vullen, vervolgens bij een kleine garage om nog 2 nieuwe banden onder het busje te gooien en daarna nog een keer bij een tankstation om daadwerkelijk te tanken. Surinaamse logica zullen we het maar noemen.
Voordat we goed en wel op weg waren was het dus ruim een uur later. Over de Surinamebrug, langs de plantages, de binenlanden in. Eerst over een verharde weg, zo'n 3 uur, en vervolgens via Moengo ook nog eens 3 uur over een onverharde weg naar Langetabbetje (vast wel te zien op google earth). Echt met enorme gaten in de weg, continu slingerend en met enorm harde muziek, echt wel afzien! Bij Langetabbetje even lekker kip met rijst gegeten en met z'n allen in een korjaal gestapt (uitgeholde boomstam) inclusief alle bagage! Zo'n anderhalf uur later kwamen we aan in een geel-blauw resort. Leuke 2-persoons huisjes en een aparte keuken en eetzaal. We waren de trotse eigenaar van 1 douche en 2 toiletten, waar we gebruik van maakten met onze gehele groep (15 pers), de bootsman, de gids, de kok en nog iemand maar wat hij deed was mij niet geheel duidelijk..
's Avonds is er nog een klein groepje het bos (lees oerwoud) ingegaan, ik niet: had weinig geslapen, was de avond ervoor naar salsa geweest en het was een beetje laat geworden, dus lekker op tijd onder de klamboe m'n bedje ingegaan met uitzicht op de Marowijne en de geluiden van het oerwoud. Echt ontzettend genieten, wat relaxed!
De volgende ochtend nadat de kok een lekker ontbijtje gemaakt had, een Marron-stam (de Aukaners) bezocht. Dit zijn de van de plantages weggelopen West-Afrikaanse mensen (slaven die al vanaf 1650 vanuit Afrika geronseld waren) die in het oerwoud nog volledig volgens hun traditie leven. Er zijn familiedorpjes (daar leven de grootouders samen met hun kinderen en kleinkinderen) en echt erkende dorpen (waar dus verschillende families met elkaar leven). Wij bezochten die ochtend de laatste. Dez Marron-stam woont op een eiland op de Marowijne, tussen Suriname en Frans-Guyana, wat bij Suriname hoort.
Deze mensen leven van hout, goud, jacht en verbouwen allerlei groenten. Ze maken zoveel mogelijk van hout, maken hun eigen korjaals; branden een boomstam uit, verbuigen deze en fixeren dit, zodat de onderkant van de korjaal breed genoeg wordt om personen te vervoeren. Er wordt op goud gedoken in de Marowijne, er staan een soort platforms in de rivier, waar de mensen ook echt leven, inclusief dvd, etc. Daarnaast wordt dit regelmatig door Braziliaanse mensen gedaan. Verder verkopen ze van alles wat ze vangen en verbouwen in Frans-Guyana, omdat ze dan in euro's worden uitbetaald en daardoor meer verdienen. De mannen hebben meerdere vrouwen, net zoveel als ze kunnen onderhouden. Iedere vrouw dient een eigen hut, boot en het liefst zoveel mogelijk pannen en potten te hebben, vooral het laatste geeft veel status.
De kinderen staan bij belangrijke beslissingen onder het gezag van de broer van hun moeder, de vader heeft dan dus niet het laatste woord. Best interessant allemaal!
Daarna een wandeling in het oerwoud gemaakt, veel gezien; o.a. een vogelspin, maar helaas geen slangen of apen. Daarna nog een stukje verder de rivier op, tot we echt te grote stroomversnellingen kregen, waar we niet overheen konden. Lekker daar gerelaxed, met hangmatjes op de keien, met een drankje en verse kokosnoot natuurlijk. Eten we hier vrij vaak trouwens, Verse mango's ook; heerlijk!!
's Avonds waren we uitgenodigd voor een dorpsfeest, zijn we met 5 man naar toe geweest. Heel bijzonder! In het donker over de rivier is al vrij eng, overal stroomversnellinkjes en we weten dat er overal rotsen liggen. Maar daar aangekomen hebben we het idee dat we worden neergeschoten. De gids komt snel terug, maar het blijkt een grapje van hem te zijn, om te kijken hoe we reageren, want het hoort bij een aankomst (en later blijkt ook bij het afscheids) ritueel te horen. Iedereen is daar, inclusief slapende en dus over stoelen hangende kinderen. Later zie ik dat deze kinderen ook al aan de alcohol mogen.. Verder is iedereen wel zo'n beetje waanzinnig dronken, maar gezellig dat is het wel. Wat zou je anders ook moeten eigenlijk :)
De volgende ochtend nog een wandeling gemaakt naar een familiestam. Daar een jongetje gezien met een FAS (Foetaal Alcohol Syndroom), weet niet of zij dat daar zelf ook al geconstateerd hadden, maar de alcohol moet toch echt verboden worden tijdens de zwangerschap! Verder nog wat gezien van wat ze daar verbouwen en nog wat leuke foto's gemaakt. Helaas nog steeds niet gelukt om ze er bij te zetten, doe m'n best..
Daarna aftaaien en beginnen aan de net zo lange terugreis..

Op het werk loopt mijn project goed. Ik krijg veel voor elkaar, tijdens iedere opname heb ik veel te coachen, maar de sfeer is heel goed! De patientencategorie blijft vrij heftig. Er was nog een meisje binnen gekomen met een melathionvergiftiging (dat vergiftigingsmiddel), maar helaas is zij na reanimatie overleden. Er werd gister een multitrauma-patient binnen gebracht vanuit Nickerie (West-Suriname). Hij heeft rond 20.30 u een ongeluk gehad met zijn brommer. De auto is doorgereden en heeft hem daar onder zijn brommer laten liggen. Gisterochtend gevonden en toen pas via de SEH op de IC gekomen. Momenteel gaat het gelukkig wel.
Ik was net nog op de SEH, maar daar ligt ook zoveel ellende. Omdat het een Academisch Ziekenhuis is wordt iedereen, ongeacht of hij verzekerd is behandeld, vandaar dat het enorm druk is. Mensen liggen soms dagen op de SEH, of worden op stoelen behandeld.

Daarnaast heeft Navin hoogstwaarschijnlijk denque (knokkelkoorts). Dat betekent dat ik er momenteel een beetje alleen voor sta. Vandaag de transportkar beoordeeld, morgen wordt de electra bevestigd en donderdag wordt hij gelakt. Daarna kunnen we dus veilig heen en weer met de patienten naar de CT-scan of andere onderzoeken.

Morgen uit m'n werk gelijk door om Surinaamse sieraden te maken, geen idee wat er precies Surinaams aan is, maar in ieder geval gezellig!

Tine