Weekend aan de Marowijne rivier
Door: Tine
20 Januari 2009 | Suriname, Paramaribo
Wat een enorm heerlijk weekend was dit!!
Vrijdag om acht uur werd ik thuis door de gids en een aantal van het groepje opgepikt. We moesten alleen nog Peter en Celine ophalen, maar vervolgens werd er ook nog gestopt bij een tankstation om 'iets' bij te vullen, vervolgens bij een kleine garage om nog 2 nieuwe banden onder het busje te gooien en daarna nog een keer bij een tankstation om daadwerkelijk te tanken. Surinaamse logica zullen we het maar noemen.
Voordat we goed en wel op weg waren was het dus ruim een uur later. Over de Surinamebrug, langs de plantages, de binenlanden in. Eerst over een verharde weg, zo'n 3 uur, en vervolgens via Moengo ook nog eens 3 uur over een onverharde weg naar Langetabbetje (vast wel te zien op google earth). Echt met enorme gaten in de weg, continu slingerend en met enorm harde muziek, echt wel afzien! Bij Langetabbetje even lekker kip met rijst gegeten en met z'n allen in een korjaal gestapt (uitgeholde boomstam) inclusief alle bagage! Zo'n anderhalf uur later kwamen we aan in een geel-blauw resort. Leuke 2-persoons huisjes en een aparte keuken en eetzaal. We waren de trotse eigenaar van 1 douche en 2 toiletten, waar we gebruik van maakten met onze gehele groep (15 pers), de bootsman, de gids, de kok en nog iemand maar wat hij deed was mij niet geheel duidelijk..
's Avonds is er nog een klein groepje het bos (lees oerwoud) ingegaan, ik niet: had weinig geslapen, was de avond ervoor naar salsa geweest en het was een beetje laat geworden, dus lekker op tijd onder de klamboe m'n bedje ingegaan met uitzicht op de Marowijne en de geluiden van het oerwoud. Echt ontzettend genieten, wat relaxed!
De volgende ochtend nadat de kok een lekker ontbijtje gemaakt had, een Marron-stam (de Aukaners) bezocht. Dit zijn de van de plantages weggelopen West-Afrikaanse mensen (slaven die al vanaf 1650 vanuit Afrika geronseld waren) die in het oerwoud nog volledig volgens hun traditie leven. Er zijn familiedorpjes (daar leven de grootouders samen met hun kinderen en kleinkinderen) en echt erkende dorpen (waar dus verschillende families met elkaar leven). Wij bezochten die ochtend de laatste. Dez Marron-stam woont op een eiland op de Marowijne, tussen Suriname en Frans-Guyana, wat bij Suriname hoort.
Deze mensen leven van hout, goud, jacht en verbouwen allerlei groenten. Ze maken zoveel mogelijk van hout, maken hun eigen korjaals; branden een boomstam uit, verbuigen deze en fixeren dit, zodat de onderkant van de korjaal breed genoeg wordt om personen te vervoeren. Er wordt op goud gedoken in de Marowijne, er staan een soort platforms in de rivier, waar de mensen ook echt leven, inclusief dvd, etc. Daarnaast wordt dit regelmatig door Braziliaanse mensen gedaan. Verder verkopen ze van alles wat ze vangen en verbouwen in Frans-Guyana, omdat ze dan in euro's worden uitbetaald en daardoor meer verdienen. De mannen hebben meerdere vrouwen, net zoveel als ze kunnen onderhouden. Iedere vrouw dient een eigen hut, boot en het liefst zoveel mogelijk pannen en potten te hebben, vooral het laatste geeft veel status.
De kinderen staan bij belangrijke beslissingen onder het gezag van de broer van hun moeder, de vader heeft dan dus niet het laatste woord. Best interessant allemaal!
Daarna een wandeling in het oerwoud gemaakt, veel gezien; o.a. een vogelspin, maar helaas geen slangen of apen. Daarna nog een stukje verder de rivier op, tot we echt te grote stroomversnellingen kregen, waar we niet overheen konden. Lekker daar gerelaxed, met hangmatjes op de keien, met een drankje en verse kokosnoot natuurlijk. Eten we hier vrij vaak trouwens, Verse mango's ook; heerlijk!!
's Avonds waren we uitgenodigd voor een dorpsfeest, zijn we met 5 man naar toe geweest. Heel bijzonder! In het donker over de rivier is al vrij eng, overal stroomversnellinkjes en we weten dat er overal rotsen liggen. Maar daar aangekomen hebben we het idee dat we worden neergeschoten. De gids komt snel terug, maar het blijkt een grapje van hem te zijn, om te kijken hoe we reageren, want het hoort bij een aankomst (en later blijkt ook bij het afscheids) ritueel te horen. Iedereen is daar, inclusief slapende en dus over stoelen hangende kinderen. Later zie ik dat deze kinderen ook al aan de alcohol mogen.. Verder is iedereen wel zo'n beetje waanzinnig dronken, maar gezellig dat is het wel. Wat zou je anders ook moeten eigenlijk :)
De volgende ochtend nog een wandeling gemaakt naar een familiestam. Daar een jongetje gezien met een FAS (Foetaal Alcohol Syndroom), weet niet of zij dat daar zelf ook al geconstateerd hadden, maar de alcohol moet toch echt verboden worden tijdens de zwangerschap! Verder nog wat gezien van wat ze daar verbouwen en nog wat leuke foto's gemaakt. Helaas nog steeds niet gelukt om ze er bij te zetten, doe m'n best..
Daarna aftaaien en beginnen aan de net zo lange terugreis..
Op het werk loopt mijn project goed. Ik krijg veel voor elkaar, tijdens iedere opname heb ik veel te coachen, maar de sfeer is heel goed! De patientencategorie blijft vrij heftig. Er was nog een meisje binnen gekomen met een melathionvergiftiging (dat vergiftigingsmiddel), maar helaas is zij na reanimatie overleden. Er werd gister een multitrauma-patient binnen gebracht vanuit Nickerie (West-Suriname). Hij heeft rond 20.30 u een ongeluk gehad met zijn brommer. De auto is doorgereden en heeft hem daar onder zijn brommer laten liggen. Gisterochtend gevonden en toen pas via de SEH op de IC gekomen. Momenteel gaat het gelukkig wel.
Ik was net nog op de SEH, maar daar ligt ook zoveel ellende. Omdat het een Academisch Ziekenhuis is wordt iedereen, ongeacht of hij verzekerd is behandeld, vandaar dat het enorm druk is. Mensen liggen soms dagen op de SEH, of worden op stoelen behandeld.
Daarnaast heeft Navin hoogstwaarschijnlijk denque (knokkelkoorts). Dat betekent dat ik er momenteel een beetje alleen voor sta. Vandaag de transportkar beoordeeld, morgen wordt de electra bevestigd en donderdag wordt hij gelakt. Daarna kunnen we dus veilig heen en weer met de patienten naar de CT-scan of andere onderzoeken.
Morgen uit m'n werk gelijk door om Surinaamse sieraden te maken, geen idee wat er precies Surinaams aan is, maar in ieder geval gezellig!
Tine
Vrijdag om acht uur werd ik thuis door de gids en een aantal van het groepje opgepikt. We moesten alleen nog Peter en Celine ophalen, maar vervolgens werd er ook nog gestopt bij een tankstation om 'iets' bij te vullen, vervolgens bij een kleine garage om nog 2 nieuwe banden onder het busje te gooien en daarna nog een keer bij een tankstation om daadwerkelijk te tanken. Surinaamse logica zullen we het maar noemen.
Voordat we goed en wel op weg waren was het dus ruim een uur later. Over de Surinamebrug, langs de plantages, de binenlanden in. Eerst over een verharde weg, zo'n 3 uur, en vervolgens via Moengo ook nog eens 3 uur over een onverharde weg naar Langetabbetje (vast wel te zien op google earth). Echt met enorme gaten in de weg, continu slingerend en met enorm harde muziek, echt wel afzien! Bij Langetabbetje even lekker kip met rijst gegeten en met z'n allen in een korjaal gestapt (uitgeholde boomstam) inclusief alle bagage! Zo'n anderhalf uur later kwamen we aan in een geel-blauw resort. Leuke 2-persoons huisjes en een aparte keuken en eetzaal. We waren de trotse eigenaar van 1 douche en 2 toiletten, waar we gebruik van maakten met onze gehele groep (15 pers), de bootsman, de gids, de kok en nog iemand maar wat hij deed was mij niet geheel duidelijk..
's Avonds is er nog een klein groepje het bos (lees oerwoud) ingegaan, ik niet: had weinig geslapen, was de avond ervoor naar salsa geweest en het was een beetje laat geworden, dus lekker op tijd onder de klamboe m'n bedje ingegaan met uitzicht op de Marowijne en de geluiden van het oerwoud. Echt ontzettend genieten, wat relaxed!
De volgende ochtend nadat de kok een lekker ontbijtje gemaakt had, een Marron-stam (de Aukaners) bezocht. Dit zijn de van de plantages weggelopen West-Afrikaanse mensen (slaven die al vanaf 1650 vanuit Afrika geronseld waren) die in het oerwoud nog volledig volgens hun traditie leven. Er zijn familiedorpjes (daar leven de grootouders samen met hun kinderen en kleinkinderen) en echt erkende dorpen (waar dus verschillende families met elkaar leven). Wij bezochten die ochtend de laatste. Dez Marron-stam woont op een eiland op de Marowijne, tussen Suriname en Frans-Guyana, wat bij Suriname hoort.
Deze mensen leven van hout, goud, jacht en verbouwen allerlei groenten. Ze maken zoveel mogelijk van hout, maken hun eigen korjaals; branden een boomstam uit, verbuigen deze en fixeren dit, zodat de onderkant van de korjaal breed genoeg wordt om personen te vervoeren. Er wordt op goud gedoken in de Marowijne, er staan een soort platforms in de rivier, waar de mensen ook echt leven, inclusief dvd, etc. Daarnaast wordt dit regelmatig door Braziliaanse mensen gedaan. Verder verkopen ze van alles wat ze vangen en verbouwen in Frans-Guyana, omdat ze dan in euro's worden uitbetaald en daardoor meer verdienen. De mannen hebben meerdere vrouwen, net zoveel als ze kunnen onderhouden. Iedere vrouw dient een eigen hut, boot en het liefst zoveel mogelijk pannen en potten te hebben, vooral het laatste geeft veel status.
De kinderen staan bij belangrijke beslissingen onder het gezag van de broer van hun moeder, de vader heeft dan dus niet het laatste woord. Best interessant allemaal!
Daarna een wandeling in het oerwoud gemaakt, veel gezien; o.a. een vogelspin, maar helaas geen slangen of apen. Daarna nog een stukje verder de rivier op, tot we echt te grote stroomversnellingen kregen, waar we niet overheen konden. Lekker daar gerelaxed, met hangmatjes op de keien, met een drankje en verse kokosnoot natuurlijk. Eten we hier vrij vaak trouwens, Verse mango's ook; heerlijk!!
's Avonds waren we uitgenodigd voor een dorpsfeest, zijn we met 5 man naar toe geweest. Heel bijzonder! In het donker over de rivier is al vrij eng, overal stroomversnellinkjes en we weten dat er overal rotsen liggen. Maar daar aangekomen hebben we het idee dat we worden neergeschoten. De gids komt snel terug, maar het blijkt een grapje van hem te zijn, om te kijken hoe we reageren, want het hoort bij een aankomst (en later blijkt ook bij het afscheids) ritueel te horen. Iedereen is daar, inclusief slapende en dus over stoelen hangende kinderen. Later zie ik dat deze kinderen ook al aan de alcohol mogen.. Verder is iedereen wel zo'n beetje waanzinnig dronken, maar gezellig dat is het wel. Wat zou je anders ook moeten eigenlijk :)
De volgende ochtend nog een wandeling gemaakt naar een familiestam. Daar een jongetje gezien met een FAS (Foetaal Alcohol Syndroom), weet niet of zij dat daar zelf ook al geconstateerd hadden, maar de alcohol moet toch echt verboden worden tijdens de zwangerschap! Verder nog wat gezien van wat ze daar verbouwen en nog wat leuke foto's gemaakt. Helaas nog steeds niet gelukt om ze er bij te zetten, doe m'n best..
Daarna aftaaien en beginnen aan de net zo lange terugreis..
Op het werk loopt mijn project goed. Ik krijg veel voor elkaar, tijdens iedere opname heb ik veel te coachen, maar de sfeer is heel goed! De patientencategorie blijft vrij heftig. Er was nog een meisje binnen gekomen met een melathionvergiftiging (dat vergiftigingsmiddel), maar helaas is zij na reanimatie overleden. Er werd gister een multitrauma-patient binnen gebracht vanuit Nickerie (West-Suriname). Hij heeft rond 20.30 u een ongeluk gehad met zijn brommer. De auto is doorgereden en heeft hem daar onder zijn brommer laten liggen. Gisterochtend gevonden en toen pas via de SEH op de IC gekomen. Momenteel gaat het gelukkig wel.
Ik was net nog op de SEH, maar daar ligt ook zoveel ellende. Omdat het een Academisch Ziekenhuis is wordt iedereen, ongeacht of hij verzekerd is behandeld, vandaar dat het enorm druk is. Mensen liggen soms dagen op de SEH, of worden op stoelen behandeld.
Daarnaast heeft Navin hoogstwaarschijnlijk denque (knokkelkoorts). Dat betekent dat ik er momenteel een beetje alleen voor sta. Vandaag de transportkar beoordeeld, morgen wordt de electra bevestigd en donderdag wordt hij gelakt. Daarna kunnen we dus veilig heen en weer met de patienten naar de CT-scan of andere onderzoeken.
Morgen uit m'n werk gelijk door om Surinaamse sieraden te maken, geen idee wat er precies Surinaams aan is, maar in ieder geval gezellig!
Tine
-
21 Januari 2009 - 07:11
Frank:
Hoi Tine,
Wat heerlijk om je berichten te lezen, ik zwijmel even weg naar het Surinaamse leven....!
Vind heel grappig dat ik jou verhalen zo kan visualiseren als ik het lees.
Hoop dat het nog gaat lukken met je foto`s??
Trouwens je bent alweer op de helft van je reis, gaat snelllll.
dikke brasa,en tot snelles.
Frank xxx -
21 Januari 2009 - 07:23
Mar En Ed:
Ha Tine! Wat een geweldige verhalen allemaal! Volgens mij be je daar erg goed werk aan het verrichten. Wij zitten voor ons gevoel ook half in Suriname als je het allemaal leest en voor je ziet. Geniet ervan (maar dat komt vast wel goed)!
Liefs Edwin en Marjolein -
21 Januari 2009 - 19:57
Papa En Mama:
Tjonge lijkt me echt eng in het donker op de rivier! Ik hoop trouwens niet dat jij ook de knokkelkoorts krijgt. Fijn dat je zoveel kan bereiken in het ziekenhuis.Liefs van je vader en moeder en zussen en broers. -
22 Januari 2009 - 15:44
Jolm&Eline:
Leuk zo je verhalen te lezen!! mooie doelen, positief dat je dingen kan realiseren.
heel veel succes!!
groetjes -
22 Januari 2009 - 17:51
Andrea:
Hoi Tine,
leuk dat ik een mailtje van je kreeg nu kan ik ook jou verhalen lezen..echt goed werk wat jij daar doet maar ook spannend denk ik. de groetjes uit een regenachtig Rotterdam -
22 Januari 2009 - 19:16
Monatoet:
Hai Tine,
echt leuk om je verhalen te lezen. En heel erg fijn dat je werk gewaardeerd wordt! Ik had ook eigenlijk niet anders verwacht, jij met je positieve uitstraling waar je iedereen enthousiast mee krijgt! Have fun en zorg even voor wat leuke pics voor de thuisblijvers. Kunnen we vol jaloezie het zonninge leventje daar bekijken....
Hier alles ok. We genieten hier al de hele dag van de regen. Half Nederland gaat massaal voor de griepprik. En vandaag 2,5 uur over het ritje Rotterdam - Nijmegen gedaan. Kortom, Oost, West, thuis.....
Dikke kus van Moon -
22 Januari 2009 - 20:51
Bouke En Marlies:
Nou, we hebben ook wel zin om de warmte op te zoeken, zelfs als je erbij moet werken! 't Lijkt ons best zwaar om zulke ernstige patiënten, met wie het vaak niet goed mee afloopt, te behandelen. Maar ja, er wordt nu wel wat aan gedaan, in de toekomst zal het toch beter worden qua medische zorg. Ook doe je wel veel leuke dingen, dat brengt alles wel in evenwicht! -
23 Januari 2009 - 11:16
De Muf:
He lieve Tine,
Wat een verhalen weer! Super wat je allemaal meemaakt. Ben benieuwd naar je Salsa les daar.Kun je mij weer leren:-)
Flink aanpoten nu je er alleen voor sta. Succes! Je bent goed bezig zo te lezen. Hier alles prima. Vorige week 1,5 uur in rij gestaan bij Frank Borrel:-( :-). veel plezier! kus,De muf -
24 Januari 2009 - 20:02
Netty:
Hey,
Helemaal met de rest eens: het is erg leuk om je verhalen te lezen! Veel plezier nog!
-
25 Januari 2009 - 09:14
Jaimie:
Hoi Tine,
Mooie avonturen beleef je daar! Geniet ervan, want voordat je het weet ben je week terug in NL...in de regen en kou. Tof dat je de zorg daar verder helpt. Veel plezier en groeten! Jaimie -
26 Januari 2009 - 21:38
Chris Hukshorn:
Leuk om je avonturen zo te lezen !
Krijg nu al zin om nu al naar Suriname te vertrekken...
Doe Navin maar de groeten en wens hem beterschap namens mij.
Groetjes, Chris.
-
27 Januari 2009 - 09:51
Tante Inge:
Wat leuk dat je dit allemaal onderneemt en meemaakt.Heel bijzonder.Ik zie dit op de computer bij je moeder tijdens het koffiedrinken en het bijpraten.Er is nog net zoveel leven als vroeger toen jullie klein waren.De hartelijke groeten van mij en Bas. -
27 Januari 2009 - 11:25
Talitha:
Hoi Tine,
Wat ontzettend leuk om je berichten te lezen en je zo een beetje te kunnen volgen. Je hebt het erg goed naar je zin begrijp ik, super!
Veel succes met je belangrijke taken daar, ik denk aan je.
Groetjes Talitha -
28 Januari 2009 - 06:43
Rien:
Heej Zussie!
Ik zit te wachten op 'n nieuw bericht!!!Leuk om alles te lezen!en geloof dat jij 't ook wel goed naar je zin hebt he?!mooi om te horen!Je Z3 heeft me al 'n paar keer uit de brand geholpen hoor :) Ben nu druk met die Talent Class; die is nl morgen al, maar als je trug bent heb ik genoeg tijd om die foto's te gaan bekijken ;)
kus -
29 Januari 2009 - 19:40
Cobi:
Ha die Tine,
Wat kan jij schrijven zeg. Een heel levendige beschrijving zodat wij jouw belevenissen een klein beetje meebeleven.
Geniet er nog maar even van de tijd vliegt voorbij als er zoveel te beleven valt. -
31 Januari 2009 - 16:53
Hanneke:
Hey Tine,
klinkt goed! Fijn dat je het naar je zin hebt! Wel heftig zeg de verhalen van het ziekenhuis. Succes met het project...
groetjes, -
05 Februari 2009 - 14:38
Esther:
Ha Tine,
Jij een heerlijk weekend (al is het weer even geleden) en wij heerlijk leesvoer!! Erg leuk maar ook heftig om te lezen. Succes nog even & geniet!!
Liefs Esther
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
